مقایسۀ اختلال صداهای گفتاری در کودکان عقب‌ماندۀ آموزش‌پذیر فارس زبان و عرب_فارس زبان

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به اختلال صداهای گفتاری ((Speech Sound Disorders عمده­ترین گروه از مراجعه­کننده به آسیب­شناسان گفتار و زبان را تشکیل می­دهند. هدف از این مطالعه، مقایسۀ اختلال در صداهای گفتاری در کودکان عقب ماندۀ آموزش­پذیر فارس زبان و عرب_فارس زبان است. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بود. تعداد افراد شرکت­کننده 354 نفر بود. 142 نفر تک­زبانه بودند و 212 نفر دو زبانه عرب_فارس زبان بودند. سن شرکت­کنندگان در پژوهش بین 5 تا 10 سال بود. این پژوهش فقط در جنس مذکر انجام شد. از آزمون­های رسمی و غیر رسمی در تشخیص اختلال صداهای گفتاری استفاده شد. یافته­ها با استفاده از نسخۀ 18 نرم­افزار آماری SPSS آنالیز شد. مقایسۀ اختلال در دو گروه تک­زبانه و دو زبانه با آزمون کای اسکوئر انجام شد. یافته­ها: شیوع اختلال در صداهای گفتاری در کودکان عقب­ماندۀ ذهنی تک­زبانۀ 43 درصد و در دو زبانه­ها 9/17 بود. 0001/0= pبود. یافت­ها ارتباط معناداری بین اختلال در صداهای گفتاری و دو زبانگی نشان داد.  نتیجه­گیری: یافته­ها در مقایسه با متون مشخص کرد که اختلال در صداهای گفتاری در کودکان عقب­ماندۀ ذهنی نسبت به کودکان سالم شیوع بالاتری داشت. هم­چنین این اختلال در کودکان تک­زبانه شایع­تر بود و این اثر مثبت دو زبانگی را بر روی اختلال در صداهای گفتاری در کودکان عقب­ماندۀ ذهنی نشان داد.